Halk Tiyatrosu

Meddah: Elindeki bastonu ve mendili ile kahramanlarının kılığına girerek  çeşitli konularda hikâyeler anlatan  tek kişilik oyunlardır. Özellikle ramazan eğlencelerinde günümüzde de yaşatılmaktadır. (Süruri, Erol Günaydın, Dümbüllü)

Meddahın tiyatrodan farkı hazırlanmış sahnenin, dekorun ve diğer oyuncuların olmamasıdır. 

Ortaoyunu: Kökü Orta Asya’ya kadar dayanan geleneksel Türk tiyatrosudur. Bu tiyatroda da dekor bulunmaz. Sahnede Kavuklu (açık yürekli ama anlayışı kıt) ve Pişekâr ( bilgili kıvrak dilli) daha önce belirlenen bir konuda doğaçlama  yoluyla gösteri sunarlar. Oyun sırasında oluşan metinlerden en beğenilenleri sonradan yazıya geçirilmiştir.

Bu oyunlarda yer alan yardımcı oyunlardan kadın kılığına girenlere zenne  adı verilir. Kavuklu Hamdi, İsmail Dümbüllü bu alanda en meşhur oyunculardır. 

Karagöz: Geleneksel Türk Tiyatrosu kollarından  olan Karagöz, aslında bir gölge oyunudur.  Önceleri yaşadıkları rivayet edilen Karagöz ve Hacivat adlı iki karakterin  etrafında oluşan hikâyelerdir. Hacivat okumuş kibar geçinen ukalâ sınıfın; Karagöz ise  cahil ama uyanık ve pratik zekâlı halkın temsilcisidir. 

Bu iki kahramanın perdeye yansıtılan deriden yapılmış resimleri ustalarının elinde hayat bulur ve genellikle doğaçlamalarla yanlış anlamalar üstüne kurulan komik oyunlar sergilenir. Bu oyunda da yardımcı oyuncular vardır.  

Halk tiyatrosunun genel özellikleri:

  • Hem göze hem kulağa hitap eder.
  • Geleneksel sözlü tiyatro örnekleridir (Elimizdeki metinler sonradan yazıya geçen diyaloglardır.)
  • Şive taklitlerinden yararlanılır.
  • Daha çok güldürü unsurlarına yer verilir.